مبارزه تخصصی رتیل و حشرات سمی و خطرناک

رتیل‌ها یا ترانتولاها (Theraphosidae) از بزرگ‌ترین عنکبوت‌های دنیا هستند که به خانواده‌ای بزرگ از عنکبوتیان تعلق دارند. این موجودات دارای بدنی پوشیده از موهای زبر و ضخیم هستند که برای دفاع و احساس محیط به کار می‌رود. 

زیستگاه و رفتار:

• رتیل‌ها بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری زندگی می‌کنند.
• این عنکبوت‌ها شب‌زی هستند و فعالیت‌های اصلی خود را در شب انجام می‌دهند.

نیش و زهر:

رتیل‌ها دارای غدد سمی هستند و در صورت احساس خطر ممکن است نیش بزنند. اما زهر آن‌ها برای انسان معمولاً خطرناک نیست و تنها باعث درد موضعی، قرمزی و تورم می‌شود.

رفتار دفاعی خاص:

برخی گونه‌های رتیل، برای دفاع از خود، موهای سمی بدنشان را به سمت مهاجمان پرتاب می‌کنند. این موها می‌توانند باعث تحریک پوستی شدید و حتی مشکلات تنفسی در صورت استنشاق شوند.

نکته جالب:

با وجود ظاهر ترسناک، بسیاری از گونه‌های رتیل بی‌آزار هستند و حتی در برخی مناطق به‌عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند. 🕷️

شکل ظاهر رتیل:

تارانتولا (Tarantulas )

اسم لاتین: Family Theraphosidae

تارانتولا رنگ های مختلفی دارند و بسیاری از آن ها به رنگ های سیاه و یا قهوه ای رنگ هستند و نوارهایی در امتداد پاها دارند. بزرگترین نمونه شناخته شده Arachnids می باشد که به طور متوسط 7 تا 10 سانتیمتر طول دارند اگرچه تا 30 سانتیمتر هم می رسدکه این اندازه اغلب اغراق آمیز بوده که به دلیل پوشش موی بدن آن ها که به عنوان یک مکانیسم دفاع در برابر شکارچیان عمل می کند.

بدن آن ها از دو قسمت تشکیل شده که اسکلت خارجی یک اسکلت قوی بوده که به Cephalothorax prosoma معروف بوده و قسمت شکمی abdomen که به opisthosoma معروف است و دو قسمت از طریق دور کمر به هم ارتباط پیدا می کند. این قسمت نقش مهمی در حرکت تارانتولا ها به عهده دارد و دامنه وسیعی از تحرک آن ها را پوشش می دهد.

تارانتولا ها دارای 8 پا بوده و سم در سوراخی که در قسمت زیر چشم ها است جمع می شود. وجود موها در روی سطح بدن و پاها کمک به صعود آن ها در سطوح صاف و لغزنده می کند.

در فصول سرد سال بیشتر به محل هایی گرم و حاوی رطوبت وارد شده و در درزها و شکاف ها پنهان می شوند آن ها از مورچه و سوسک ها و حشرات کوچک به عنوان منبع غذایی مناسب استفاده می کنند که از این لحاظ محیط را پاکسازی می کنند.

رتیل به ندرت انسان را گاز می گیرند مگر مواردی که قادر به فرار و یا دفاع از خود نباشند و همچنین در فصل جفت گیری رتیل ها به شدت عصبی و خشن می شوند.

گزش این عنکبوت معمولاً جدی نبوده و فقط درد بسیار شدیدی را ایجاد می کند.

واکنش های فرد که حساسیت شدیدی به سم رتیل نشان می دهد شامل درد، مشکل تنفسی، خارش، بالا رفتن ضربان قلب و تولد در محل گزش می باشد.

موهای موجود روی سطح بدنشان به حالت سیخ سیخ می باشدکه در صورت تماس این موها با چشم یا سایر بافت ها باعث قرمزی و تورم آن بافت می شود.

این نوع از تارانتولا در مناطق خشک و یا مرطوب و جنگل های بارانی و مناطق گرمسیر یافت می شوند. گروهی در درز ها و شکاف ها و عده ای نیز روی سطح سکونت دارند ولی بیشتر در جنگل های بارانی به وفور یافت می شوند. این گونه از عنکبوت ها از استراتژی کمین و یا شکار در شب جهت تهیه غذا استفاده می کنند و یا گاهاً از طعمه های شکار شده توسط سایر حیوانات یا آفات تغذیه می کنند اغلب غذاهای آن ها سوسک، مارمولک، موش ، مار و ... می باشد

این جانور در طبیعت شکارچیان اندکی دارد و مکانیزم دفاعی آن ها نیش بسیار دردناک آن هاست. اغلب رتیل ها و عقرب ها دشمنان آن ها هستند علی الخصوص وقتی زیستگاه آن ها در نواحی بیابانی باشد ولی هر دو مجهز به مکانیزم های تخصصی دفاعی هستند ولی اصولاً تارانتولاها برتری داشته چون سم آن ها جانور را فلج و از پا در می آورد.

کنترل و سمپاشی رتیل:

اگر شما در تهران و یا شهرهای اطراف آن به سر می برید و رتیل به خانه شما هجوم آورده شرکت سمپاشی نگین دشت در ارائه خدمات زیست محیطی و درمان تخصصی و قطعی رتیل در خدمت شما می باشد.

پس از اتمام بازرسی و ارزیابی وضعیت آلودگی خارج و داخل منزل، متخصصان ما بهترین برنامه و شیوه درمان و ریشه کنی را بر اساس میزان آلودگی به شما توصیه می کنند. نگین دشت با استفاده از سموم مطابق با استانداردهای لازم و روش های نوین اقدام به سمپاشی رتیل نموده و در این روش ها با هدف از بین بردن کامل اقدام به سمپاشی  می کنند. 

دانستنی در مورد رتیل ها

رتیل عنکبوت چاق و پشمالویی است که نسبت به سایر عنکبوت‌ها، ترس بیشتری در مردم ایجاد کرده است. رتیل به رنگ‌های مختلف زرد، زرد پررنگ، قهوه‌ای کمرنگ و خرمالویی تند مایل به سیاه وجود دارد و پشم‌های آن، گاهی خیلی کوتاه‌ و گاهی کمی بلند می‌باشد. گزش این حشره، بر عکس آن چه مردم فکر می‌کنند به اندازه عنکبوت بیوه سیاه خطرناک نیست؛ حتی در بعضی از نقاط جهان برخی از افراد، رتیل را به شکل یک حیوان دست‌آموز نگهداری می‌کنند. البته نباید تمام رتیل‌ها را بی‌خطر دانست. آن چه مسلم است این است که بعد از هر گزشی به وسیله هر عنکبوت یا رتیلی، باید بیمار ر ابه پزشک برسانید. قبل از آن بیمار را به پشت خوابانیده، رویش یک پتو بیندازید و قسمت گزیده شده را پایین‌تر از سطح قلب قرار دهید و محل گزیدگی را با آب و صابون بشویید. گاهی گزش عنکبوت یا رتیل باعث ایجاد حالت آلرژی و حساسیت می‌شود؛ در این حال باید محل گزیدگی را با محلول یا پمادهای ضد حساسیت آغشته کرد و برای تسکین درد، به بیمار، قرص استامینوفن خوراند. دادن قرص آسپیرین به بیماری که دچار گزیدگی عنکبوت بیوه سیاه یا رتیل شده است، به صلاح نیست؛ چرا که آسپرین باعث تشدید علائم گزیدگی می‌شود. بهتر است در بالای محل گزیدگی، یک باند لاستیکی ببندید تا جریان خون کندتر شود. در محل گزیدگی، باید یک کیسه‌ی یخ قرار داد که به تسکین درد و کندتر کردن گردش خون کمک کند. اگراحیاناً بیمار دچار اشکال تنفسی شد، باید بلافاصله به او تنفسی مصنوعی داد و بالاخره همانطور که گفته شد در مواقعی که این علائم به مدت زیادی ادامه پیدا کند، حتماً باید بیمار به پزشک رسانیده شود.

رتیل جانوری است از شاخه بندپایان شبیه به عنکبوت با شکمی بزرگ و پاهایی کوتاه که احتمالا سم کشنده ای دارد.

رتیل بزرگترین نوع عنکبوت هستند و هشت پای معمولا پر مو و دو نیش تفریبا بزرگ دارند و می توانند خیلی هم سریع بدوند. از حشرات و برخی جوندگان و پرندگان کوچک تغذیه می کنند. البته بر خلاف دیدگاه عمومی که رتیل را بسیار خطرناک می داند، اما نیش رتیل انسانی را نمی کشد مگر اینکه در معدود مواردی، فرد نسبت به آن آلرژی داشته باشد همانگونه که برخی به نیش زنبور حساسیت دارند و اگر زنبوری او را نیش بزند و دیر به پزشک برسد می میرد.

یعنی خطر نیش رتیل چیزی مثل خطر نیش زنبور است البته به جز برخی از رتیل های خاص که می تواند برای شما خطرناک باشد.

رتیل‌ها، که به عنکبوت‌های شتری نیز معروف هستند، موجوداتی با ویژگی‌های منحصر به فرد و جالب هستند. در اینجا چند حقیقت کمتر شناخته شده درباره رتیل‌ها آورده شده است:

• تنوع رنگی: رتیل‌ها در رنگ‌های مختلفی یافت می‌شوند، از جمله زرد، قهوه‌ای کم رنگ، خرمالویی تیره و حتی سیاه.
• سرعت بالا: رتیل‌ها می‌توانند با سرعت بسیار بالایی حرکت کنند، که این امر آن‌ها را به شکارچیان ماهری در طبیعت تبدیل می‌کند.
• طول عمر: رتیل‌های ماده می‌توانند تا ۱۲ سال عمر کنند، در حالی که رتیل‌های نر معمولاً پس از جفت‌گیری و در حدود پنج سالگی می‌میرند.
• پدیده هم نوع خواری: در میان رتیل‌ها، هم نوع خواری کمتر مشاهده می‌شود و رتیل‌های ماده معمولاً پس از تماس با رتیل‌های نر، آن‌ها را نمی‌خورند.
• نیش رتیل: برخلاف تصور عموم، نیش رتیل‌ها به اندازه برخی عنکبوت‌های سمی خطرناک نیست. با این حال، هر گزشی باید جدی گرفته شود و فرد باید برای مراقبت‌های پزشکی اقدام کند.

در پایان: شاید رتیل بزرگ و پشمالو است خطرناکتر به نظر می رسد در اکثر موارد رتیل خطری برای انسان ندارد.